Patricia Meyntjens

Kerst- en nieuwjaarsbrief

Zo maak je van Kerst en Nieuw een helend apart together

Als er momenten zijn in het jaar die veel emoties oproepen dan is het wel Kerstmis, met enige lengte gevolgd door oud en nieuw. Omdat we niet weten hoe lang corona ons leven nog zal bepalen en we Kerst in intieme kring zullen moeten vieren, hebben we geen blauwdruk hoe we dat zullen aanpakken. Het  (familie)feest bij uitstek is naar af. Dit jaar geen YOLO maar FOMO for all. Niemand kan dit jaar het onderste uit de kan halen.

“All I want for Christmas is you" mag best dé metafoor voor 2020  zijn. In deze tijden is de boodschap van de song brandend actueel; ‘I don’t care about the presents/Underneath the Christmas tree/I just want you for my own’. Laten we dit jaar de cadeaus overslaan en niet meedraaien in de ratrace om de kredietkaartrecords te verbreken, als we maar ‘ontmoeten’, wellicht op anderhalve meter, buiten, met knagende huidhonger én met mondmasker aan.

Omdat we niet kunnen vasthouden aan zekerheden is het nu het uitgelezen moment om stil te staan bij het doel van onze feesten en tradities. Afscheid nemen van tradities maakt speelruimte vrij voor nieuwe. Grijp de kans om enkele dingen te herijken, daar blijft altijd wel iets positiefs van hangen. Wat wil je dit jaar afsluiten? Wat wil je dit jaar vieren? Wat maakt een oudejaarsfeestje bijzonder? Sta stil bij de noden van dit jaar en bouw daar rond een nieuwe ervaring. Liever iets nieuw dan een afkooksel van wat je normaal doet. Ga niet rekenen met de regels, het zal alleen maar een fake feestgevoel opleveren. Bedenk een ander concept, dat sowieso kan doorgaan. Alles wat extra kan, voelt dan als een plus. Leg meer de nadruk op het plezier dat je beleeft bij het voorbereiden; het vergroot je verlangen. En op het moment zelf mag het zelfs een beetje mislukken...

Ook de aanloop naar de feesten biedt kansen om de banden aan te halen. Maak van je traditionele kerstkaart eens een andere versie met een knipoog, doe er een strik omheen met kleine of lekkere verrassing en ga ze eigenhandig bezorgen. Enkele jaren geleden bezorgde ik kerstballen met een boodschap op als alternatief voor een kaartje.

Het zijn zelden de kerstkalkoen of de dure kaviaar die garant staan voor het meest memorabele feestmoment. Waarom dit jaar eens niet gaan voor foodsharing met voedsel voor de ziel? Het kan comfortfood zijn als je met een krop in de keel zit of een recept dat de avonturier of de nostalgicus in je wakker maakt, dat je meesleept in een verlossende flow of dat je de gelegenheid geeft om weer anderen een hart onder de riem te steken.

Laten we de homo ludens, de spelende mens, nieuw leven inblazen. “We stoppen niet met spelen omdat we oud worden: we worden oud omdat we stoppen met spelen” zei Georges Bernard Shaw. Ik zie’ spelen’ graag in vele dimensies, van volks- en gezelschapsspelen in de tuin, over schaken, geïnspireerd door ‘The queen’s gambit’ tot het rollebollen en spelen tussen partners. Al spelend kan je in een alternatieve huid en wereld  stappen. Het is een stukje fantasie maar er is nog altijd een link met de werkelijkheid. Het bevrijdende is dat ook dat een beetje mag mislukken…

Onze kinderen hebben dit jaar veel groei-ervaringen gemist, misschien kunnen wij nu eens een  keer  de nieuwjaarsbrieven schrijven. Ik las nog eens de nieuwjaarsbrief  die ik jullie vorig jaar schreef; “Waar wachten jullie op in 2020?”. Niemand zat toen te wachten op de turbulenties die ons leven het afgelopen jaar domineerden. De inhoud van die brief had ik beter voor 2021 voorbehouden… Het is immers meer dan ooit nodig om te geloven dat ‘The best has yet to come’. Naast een goede gezondheid en het verlossende vaccin, steek ik in mijn verrassingspakket voor jullie ook een inenting tegen vervreemding. Mensen hebben nood aan wederkerigheid, aan gezien en gehoord worden en te ontmoeten in de meeste oprechte en exclusieve vorm. Als je de illusie van zekerheid loslaat, kan er zoveel gebeuren. Ik moedig jullie aan om volop dingen te proberen, soms mislukken ze, dan verander je gewoon van koers. "There is nothing so stable as change".

I walk my talk

Ik stuur alvast enkele vrienden een verzoekje voor een exclusieve (lees: one to one) wandeling, wellicht langs modderige paden en meanderende beekjes maar met de neuzen in dezelfde richting. Laat de uitnodiging op zich wachten; weet dan dat het ook fijn is om gevraagd te worden. Ik ben bereid om mijn thermisch ondergoed aan te trekken voor warme wederkerige gesprekken waarin geen tijd hoeft verloren te gaan aan het vertellen over het weinige dat er aan de buitenkant van ons leven is gebeurd maar wat er onder onze buitenste geharde schil aan zachts besloten ligt. Dat meanderen doorheen de velden voert ons naar  een nieuw landschap waarin we écht kunnen praten en betekenisvolle stiltes koesteren. Confessies van de ziel. Stil staan bij het afgelopen jaar, wat het met ons deed, wat we verloren, waar we groeiden en misschien wel wat we willen herijken. Plagen, lachen en zeggen ‘Je bent mijn maatje, mijn soulmate’,‘Je moet weten dat ik u graag zie’ of  ’Ik ben zo blij dat ik u nog eens zie’. Het summum van ontmoeten met de' grote 0' is opnieuw de uitgestrektheid van onze common ground herontdekken. Net die wederkerige gesprekken waarin ik zowel kwetsbaar, klein en groot mag zijn, zijn voedsel en heling voor mijn ziel. Zo wordt afstand, nabijheid. Zo’n warme ontmoeting verdient bezegeld te worden met koffie of een mok soep! Less is more.

Ik hoop je weldra op mijn pad te 'ontmoeten'.

Patricia Meyntjens